92/1/8
2:30 ع
پس از اسلام نیز طبق پاره اى روایات, از این روز تجلیل شده است.
هم چنین بروز رخدادهایى مهم موجب افزایش عظمت و احترام آن
شده است.
در حدیث ((معلى بن خنیس))(9) از امام صادق(ع) ـ که علامه مجلسى
مى گوید آن را در کتب معتبر دیده است ـ به چند رخداد بزرگ در نوروز,
بعد از اسلام اشاره شده است, از جمله فرمود:
نوروز روزى است که:
1ـ جبرئیل بر پیامبر نازل شد;
2ـ پیامبر(ص), على(ع) را بر دوش خود گرفت, تا على(ع) بت هاى قریش
را از بالاى خانه کعبه فرو ریزد. هم چنین ابراهیم(ع) در چنین روزى
بت ها را شکست;
3ـ پیامبر(ص) به اصحاب خود امر کرد (در روز غدیر خم) با على(ع)
به عنوان امیرمومنان, بیعت کنند;
4ـ پیامبر(ص) على(ع) را به ((وادى جنیان)) فرستاد, تا از آنها در پذیرش
اسلام و پیامبر(ص) بیعت بگیرد;
5 ـ در چنین روزى (بعد از مرگ عثمان) براى خلافت حضرت على(ع)
بیعتى دوباره شد;
6ـ در چنین روزى على(ع) (در عصر خلافتش) در جنگ نهروان بر خوارج
پیروز شد, و مخدج ذوالثدیه (سردمدار خوارج) را کشت;
7ـ در چنین روزى قائم ما (عج) و صاحب امر از پرده غیب, آشکار مى شود;
8ـ در چنین روزى قائم ما (عج) بر دجال (طاغوت خودکامه عصر) پیروز
مى گردد, و او را در میدان کناسه کوفه به دار مى کشد;
9ـ هیچ نوروزى بر ما نمى گذرد, مگر این که ما در آن روز امید فرج قائم(عج)
را داریم, زیرا آن روز, از روزهاى ما و از روزهاى شیعیان ما است, عجم ها آن
را پاس داشتند, ولى شما (عرب ها) آن را تباه ساختید)).(10)
-----------------------------------------------------------------------------------
9) معلى بن خنیس از دوستان و شیفتگان امام صادق(ع) بود, مرحوم
شیخ طوسى(ره) در شإن او مى نویسد: ((و کان محمودا عنده و مضى
على منهاجه; معلى, در محضر امام صادق(ع) شخص ستوده اى بود, و
در حالى که در صراط امام صادق(ع) بود, از دنیا رفت. )) و شیخ بهایى(ره)
مى گوید: ((الحق ان معلى بن خنیس, ممدوح جدا; حق این است که
معلى بن خنیس حقیقتا مورد ستایش است.)) علامه علیارى, بهجه
الامال, ج7, ص48)
از گفتنى ها این که: داوود بن على, فرماندار مدینه, به فرمان عبدالله سفاح
(اولین خلیفه عباسى) معلى بن خنیس را دستگیر کرد و به او گفت: (
(فهرست شیعیان را به من بده.)) معلى نام آنها را فاش نساخت, و با قاطعیت
گفت: اگر شیعیان, زیر قدم هایم باشند, قدمم را برنمى دارم, داوود فرمان داد
گردن او را زدند, و پیکر مطهرش را به دار آویختند, هنگامى که امام صادق(ع) از
شهادت او آگاه شد, فرمود: ((قطعا براى داود نفرین مى کنم.)) امام صادق(ع)
مشغول نماز شد و هنوز سر از سجده بلند نکرده بود که صداى شیون بلند شد,
و گفتند داود بن على از دنیا رفت... (اقتباس از: محمد بن یعقوب کلینى,
اصول کافى, ج1, ص512 و 513.)
امام صادق(ع) به داوود بن على در مورد کشتن معلى اعتراض کرد و فرمود:
((قتلت رجلا من إهل الجنه; تو مردى از اهل بهشت را کشتى.))
(علامه علیارى, بهجه الامال, ج7,ص48)
10 ) علامه مجلسى, بحار, ج59, ص92.
پیام رسان
من کلا دلم میخواهد همه آدمهایی که با من در ارتباط هستن دست به دست هم بدن تا جامعه ای با نشاط و آگاه والبته امام زمانی داشته باشیم