1-       امام صادق علیه السلام   :

تکبر، این است که مردم را تحقیر کنى و

حق را خوار شمارى.

کافى، ج2، ص310، ح8

2-       امام على علیه السلام   :

حرص و تکبّر و حسادت، انگیزه هاى

فرورفتن در گناهانند.

نهج البلاغه، حکمت 371

3-       رسول اکرم صلى الله علیه و آله   :

آیا شما را از اهل دوزخ آگاه نکنم؟ هر

 درشتخوىِ خشنِ متکبّر.

 الترغیب و الترهیب، ج3، ص563، ح16

4-      امام صادق علیه السلام :

هیچ کس نیست که تکبّر ورزد، مگر بر اثر خوارى

 و حقارتى است که در خود مى بیند.

کافى، ج2، ص312، ح17

5-      امام على علیه السلام :

در شگفتم از شخص متکبّر، که دیروز نطفه اى

بوده و فردا لاشه اى است.

نهج البلاغه، حکمت 126

6-      رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

براستى که خوش دارم مرد با خوشحالى و افتخار

چیزى را با دست خودش براى خانواده اش ببرد

و بدین وسیله تکبر را از خود دور کند.

تنبیه الخواطر، ج1، ص201

7-      امام على علیه السلام :

در وصف پرهیزگاران، مى فرماید:

اگر از کسى دورى مى کند، به خاطر دنیاگریزى

و پاکدامنى است و اگر به کسى نزدیک مى شود،

از سر خوشخویى و مهربانى است، نه دورى

کردنش از روى تکبر و نخوت است و نه نزدیک

شدنش از روى مکر و فریب.

نهج البلاغه، خطبه 193

8-      امام صادق علیه السلام :

هر کس خودش را بهتر از دیگران بداند، او از متکبران

 است. حفص بن غیاث مى گوید: عرض کردم:

اگر گنهکارى را ببیند و به سبب بى گناهى و پاکدامنى

 خود، خویشتن را از او بهتر بداند چه؟ فرمودند: هرگز

 هرگز! چه بسا که او آمرزیده شود اما تو را براى

حسابرسى نگه دارند، مگر داستان جادوگران و

موسى علیه السلام را نخوانده اى؟

کافى، ج8، ص128، ح98

9-      امام على علیه السلام :

از این جاست که خداوند بندگان مؤمن خود

 را به وسیله نمازها و زکاتها و جدّیت در روزه دارى

در روزهاى واجب، نگهبانى مى کند، زیرا که این

امور باعث آرام شدن اعضاء و جوارح و خشوع

دیدگان و فروتنى جانها و خضوع دلها و بیرون راندن

 کبر و نخوت از وجود آنان مى شود... بنگرید،

که این اعمال چگونه نمودهاى فخر فروشى

را در هم مى شکند و آثار و نشانه هاى تکبر

 را مى زداید!

نهج البلاغه، خطبه 192

10-   امام حسن مجتبى علیه السلام :

در پاسخ کسى که به ایشان گفت: در وجود

 شما تکبّر است، فرمودند: هرگز، تکبّر تنها

از آن خداست. اما در وجود من، عزّت است.

 خداى متعال فرموده است: «و عزّت از آن خدا

و پیامبر او و مؤمنان است».

بحارالأنوار، ج24، ص325، ح40

11-   امام صادق علیه السلام :

در آسمان دو فرشته بر بندگان گماشته شده اند

پس هر کس براى خدا تواضع کند، او را بالا برند

و هر کس تکبر ورزد او را پَست گردانند.

کافى، ج2، ص122، ح2

12-   امام کاظم علیه السلام :

زراعت در زمین هموار مى روید، نه بر سنگ

سخت و چنین است که حکمت، در دل هاى

متواضع جاى مى گیرد نه در دل هاى متکبر.

خداوند متعال، تواضع را وسیله عقل و تکبر را

وسیله جهل قرار داده است.

تحف العقول، ص 396

13-   پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :

آیا شما را از کم شباهت‏ترینتان به خودم آگاه نسازم؟

عرض کردند: چرا، اى رسول خدا! فرمودند:

زشتگوىِ بى آبروىِ بى شرم، بخیل، متکبر،

کینه توز، حسود، سنگدل، کسى

 که هیچ امیدى به خیرش و امانى از شرش نیست.

کافى، ج 2، ص 291، ح 9

14-پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :

هر که تکبر کند خدا پستش گرداند، او در چشم

مردم کوچک است و در خیال خودش بزرگ

کنز العمال ح5737

15-       امام محمد باقر علیه السلام:

دورترین مردم ار خداوند عزّو جل در روز قیامت

سرکشانِ متکبّر هستند.

جهادالنفس،ص254

16-   امام صادق علیه السلام:

هیچ مردی نیست که تکبر بورزد یا خود را بزرگ

بشمارد مگر بخاطر ذلتی که در نفس خود می یابد.

جهادالنفس، ح585

17- حضرت زهرا (س)

خدای تعالی ایمان را برای پاکیزگی از شرک قرار داد ،

و نماز را برای دوری از تکبر و خودخواهی.

احتجاج طبرسی، ج1، ص258

18- امام صادق علیه السلام:

کسی که در قلبش به اندازه ذره ای کبر و خود

بزرگ بینی باشد به بهشت وارد نمی شود.

جهاد النفس، ح 569

19- امام صادق علیه السلام:

تکبر، آن است که مردم را تحقیر کنى و حق

را خوار شمارى.

میزان الحکمة- ج10-ص16-ح 17357

20- امام على علیه السلام:

چه زشت است فروتنى هنگام نیاز و در هنگام بی ‏نیازى.

نهج‏ البلاغه، نامه 31 دانش نامه

امیرالمومنین ج6-ص220-ح2604

 یکی قطره باران ز ابری چکید

 خجل شد چو پهنای دریا بدید

 که جایی که دریاست ، من کیستم

گر او هست ، حقّا که من نیستم

چو خود را به چشم حقارت بدید

 صدف در کنارش به جان پرورید

 سپهرش به جایی رسانید کار

 که شد نامور لؤلؤ شاهوار

 بلندی از آن یافت کاو پست شد

در نیستی کوفت تا هست شد

 تواضع کند هوشمند گزین

 نهد شاخ پُر میوه سر بر زمین